Jaguar i inne chłopaki, cz. 8

Trzymajcie za mnie kciuki ^^

***

To zajęło tylko ułamek sekundy. Luhan usłyszał tuż za sobą wrzask Laya, więc zaalarmowany odwrócił się gwałtownie w stronę przyjaciela, gotów pomóc mu bez względu na to, czy napadła go wściekła fanka, czy ten miał przechodzić właśnie atak serca.

Spodziewał się stanąć z przyjacielem twarzą w twarz, jednak to inne części ich ciał znalazły się na podobnym poziomie. Lay chwycił biodra Luhana, desperacko próbując się uratować od bolesnego upadku na twarz. Zamiast o podłogę, jego policzek uderzył o szorstki materiał. Na skroni jeszcze przez najbliższe pół godziny miał mieć ślad guzika od rozporka spodni przyjaciela.

Ich wspólne zdjęcie, na których Luhan trzyma ręce tuż nad ramionami Laya, a na twarzy ma wypisaną czystą błogość, gdy ten, z zaciśniętymi oczami i wykrzywioną twarzą ociera się skórą o jasny dżins miało stać się hitem Internetu. Leżący twarzą do ziemi chłopak, tuż przy stopach i łydkach Laya został wzięty jako dziwny element humorystyczny, dodany za pomocą programu graficznego do oryginalnego zdjęcia. No bo przecież co miałby tam robić ktoś z tyłkiem usmarowanym jakąś śmietaną czy majonezem?

**

Anioł Stróż Suho był niepocieszony. Miał zamiar wtajemniczyć drugiego najmłodszego członka EXO-K w swój plan. Od jakiegoś czasu widział w nim skrytego sojusznika – gdyby zawarli razem pakt łatwiej byłoby mu szybko i skutecznie doprowadzić Suho do rychłego zejścia z tego świata, bez niepotrzebnych zamieszek tutaj, w ziemskim świecie. Jongin wydawał się być idealny. Młody, upojony samym sobą na pewno nie chciał dopuścić, by inni ludzie dowiedzieli się o istnieniu reinkarnacji. To znaczyłoby bowiem, że po prostu w tej turze losowania wcieleń trafił po prostu na lepszą rolę, a chłopak nie chciał uchodzić przecież za osobę, która stała się zajebista przez czysty przypadek i przewrotną karmę. Chciał być postrzegany jako istota, która była wyjątkowa i już, bez warunków pośrednich takich jak musisz-mieć-spieprzone-poprzednie-życie.

Wysłannik niebios rozumiał te pobudki i dlatego chciał nawiązać z nim kontakt. Teraz jednak, gdy patrzył na leżącego na podłodze jaguara, zszokowanego kilkukrotną teleportacją, zwątpił. Dobrze było używać głupka do pomocy, jednak używanie nieprzewidywalnego głupka, który ma aspiracje być cwanym było zwyczajnie niebezpieczne. Poza tym ten kretyn miał krem waniliowy na gaciach, to było raczej nieprzewidywalne.

Anioł Stróż Suho zdenerwował się. Te wszystkie supermoce, które zaczynały się objawiać mogły pokrzyżować mu plany. Co jeżeli nie uda mu się odnaleźć w skomplikowanej duszy swojego podopiecznego tak cudownie znanego guzika resetu?

**

- O, widzisz, Yeollie, mówiłem ci, że nie będziemy pierwsi – Baekhyun uśmiechnął się szeroko i promiennie na widok Kaia, który od siedmiu minut leżał nieruchomo, z policzkiem przy wykładzinie, bojąc się poruszyć choćby o milimetr – Nasza Dancing Machine właśnie odwala komitet powitalny. Spójrz tylko, jak troskliwie zabiera się do badania jakości podłogi. Czy ten krem na dupie zwiększa ci efektywność pracy? – chłopak ukucnął przy nadal nieruchomym Kaiu i szturchnął go w ramię – A tak serio, Jongin, po chuj ci ta maź na dupsku? Jakiś kosmetyk z Laosu dla transwestytów został odrzucony jak przeszczep? – widząc zero reakcji ze strony przyjaciela Baekhyun zerknął na Chanyeola i chrząknął znacząco. Schylił się nad leżącym i zerknął na jego twarz, robiąc wielkie oczy; Kai, chociaż przytomny był blady i poruszył tylko gałkami ocznymi, próbując dawać mu jakieś znaki.

- Yeol. Z nim kurwa, dobrze nie jest, serio – Baekhyun złapał Kaia za ramiona i przewrócił go na plecy. Klęknął gwałtownie tuż przy jego boku i poklepał go po policzku z właściwą sobie czułością.

Chanyeol, zaalarmowany niecodziennym staniem Kaia, opadł na kolana po jego drugiej stronie.

Wpatrywali się tak w siebie przez kilkanaście sekund. W końcu, widząc, że już raczej nie grozi mu swobodne acz niezamierzone podróżowanie z jego krańca świata na drugi, Kai westchnął dosyć płaczliwie, jak dziecko. Uniósł się na łokciach i pokręcił głową, dając sygnał, że wyjaśnienia nie spełnią oczekiwań żadnego z nich.  

- Okej – wziął się w garść. Nie mógł okazać słabości, niemocy, ani zawahania. Musiał pozostać twardy bez względu na wszystko. Bez pewności siebie wymalowanej na swojej twarzy wyglądał brzydko i niekorzystnie, a do tego nie mógł dopuścić, niezależnie od tego ile brzydkich europejskich starych kobiet zobaczył przed chwilą. Uśmiechnął się szeroko – Po prostu ich przywitajmy.

**

- Potrzymaj to, proszę – Luhan pewnym gestem wepchnął swoją torbę w ręce Xiumina, zaraz po tym, gdy przekroczyli próg budynku, do którego na szczęście nie miały wstępu żadne fanki. Jednak chłopak świadomy był tego, że ich obecność wcześniej, na lotnisku, wystarczyła do tego, żeby zrujnować mu życie. Jeżeli Sehun kiedykolwiek zobaczy to, co stało się na lotnisku…

Szybkim krokiem, truchtając raz po raz nerwowo, ostatnie metry dystansu pokonując w susach zbliżył się do maknae, stojącego w rzędzie razem z resztą koreańskiej grupy. Był zdesperowany, wiedział, ze będzie mieć olbrzymie kłopoty po tym, co chłopak zobaczy w Internecie pod dzisiejsza data, stąd nie dbał o otoczenie. Ramionami odtrącił Suho i D.O. stojących po obu stronach swojego ukochanego, niemal wydłubując im oczy swoimi palcami i zwierzęco rzucił się na swojego chłopaka, łącząc ich usta łapczywym pocałunkiem. Luhan całował go  tak, jakby każde zetknięcie ich języków miały zmazać to, co się przed półgodziną stało. Sam wiedział, ze to przecież nie jego wina, ze Lay upadł tak całkowicie przypadkiem, ale znał Sehuna i wiedział, że ten nie uwierzy w taki zbieg okoliczności.

Trzymał więc swojego chłopaka zdecydowanie i mocno jedną ręką za kark, drugą za szczękę, nie pozwalając mu się odsunąć, uwolnić czy zaprotestować. Ich wargi miażdżyły się wzajemnie, języki zdawały się toczyć zażartą bitwę niczym para gladiatorów, co właściwie było dobrym porównaniem, bo pozostała dziesiątka obserwowała ich z nabożną uwagą, tak, jak powinno się obserwować podobne widowisko.

- Sehunnie – Suho zerknął na tę wesołą paradę dwóch stęsknionych aparatów mowy tuż koło niego – Sehunnie, proszę cię, opanuj Luhana – dokończył nieśmiało szeptem –Sehunnie, to nieładnie, przecież tłumaczyłem…

Bez rezultatu, nadal wyglądali jak wycięte sceny z filmu przyrodniczego.

- Uau – stwierdził z uznaniem Chanyeol, widząc, jak to Chińczyk popycha przed sobą partnera, kierując ich obu na oślep w kierunku wind. Przypominało to połamane tango. Gdy w końcu udało im się wymacać przycisk przywołujący, wpakowali się do jednego z dźwigów i tak szybko, jak zamknęły się za nimi srebrne drzwi ucichły także odgłosy ich wilgotnej tęsknoty wyrażonej namiętnością.

Mimo tego, ze Luhan zaimponował wszystkim taką akcją, EXO-M doskonale wiedziało, że i tak wpadnie w kłopoty w sekundzie, gdy Sehun włączy komputer.

I tylko Kai myślał w tym momencie bardziej o sprawnych windach niż o ssąco-mlaszczącym akcie godowym przyjaciół.

**

Anioł Stróż Suho pomacał notatniczek, który trzymał w kieszeni białej szaty. W momentach, kiedy nie planował pogrążania swojego podopiecznego w odmętach smutku i cierpienia lubił urozmaicać sobie czas drobnymi żarcikami. Notesik służył mu zapamiętywaniu wszystkich genialnych pomysłów, które wpadały mu do głowy podczas obserwacji obu grup exo.

Zauważając z jakim rozmiłowaniem Kai odnosi się do zdobyczy Internetu, sam znalazł miejsce dla siebie. Podając się za kogoś bliskiego chłopakom, trainee, pracownika, panią od sprzątania, umieszczał na jednym z portali wyssane z palca informacje na ich temat. Z reguły były to niewinne ploteczki dotyczące ich usposobienia, przyzwyczajeń, cech, które wydawały się szczególnie odznaczać. To sprawiało, że stawał się wiarygodny i informacje, które na pierwszy rzut oka wydawały się nieprawdopodobne i nie do zaakceptowania, nagle stawały się poważnym tematem do rozważenia. Najlepszymi super rewelacjami nadal było sprezentowanie Luhanowi fototapety z paśnikiem w zimie, która miała ogrzewać mu serce oraz młodzieńcze umiłowanie Krisa dla bezwstydnych piosenek o podskakiwaniu na przyrodzeniu. Hehe. Anioł Stróż Suho kochał swoje wyborne żarty.

Teraz z uśmiechem patrzył na całą dwunastkę zgromadzoną w saloniku. Siedzieli jak na stypie, oprócz Sehuna i Luhana, którzy spletli ze sobą palce obu rąk i kontynuowali pocałunki. Teraz już coraz wolniej, z mniejszym zapałem, chociaż gdy tylko obroty języka maknae zwalniały starszy chłopak ostatnim wysiłkiem przystępował do ratowania sytuacji, zdwajając wysiłki. Nieważne jak mocno się starali, ich akt czułości coraz bardziej przypominał psującą się maszynę, jakby pociąg, który zaraz ma się wykoleić, także dzięki efektom dźwiękowym – z braku wystarczającej ilości powietrza ich nosy wsysały i wysysały powietrze w coraz bardziej dramatyczny sposób.

- Eeee, Chen – Suho wytarł spocone ręce o własne spodnie – Chciałbyś może abyśmy zorganizowali ci jakąś imprezę urodzinową?

- Pewnie, ale żeby się szybko nakurwić… to najlepsze jak się można bawić… z wami… - wymruczał już cicho, pod nosem - będziemy musieli zrobić coś specjalnego – odpowiedział niedawny solenizant z chytrym uśmieszkiem na ustach.

- Masz coś konkretnego… eeeeeyyyy… na myśli?

- Och, są na przykład te gry, gdy odpala się film i na widok czegoś pije się shota, tak? – Chen uśmiechnął się troszeczkę szerzej.

- Nooo… Wiesz, jako wasz opiekun nie powinienem pozwalać na takie rozhulanie, ale może ten jeden raz przymknę oko ze względu na zaistniałe okoli…

- Myślę, że możemy puszczać nasze występy i sygnałem do picia będzie pojawienie się geja na ekranie.

Anioł Stróż Suho roześmiał się perliście. Nagle, bardziej niż zwykle pragnął zaprzyjaźnić się z tym człowiekiem. Był tak ubawiony, że nie zauważył nawet, że ktoś świdruje go wzrokiem.

- Kurwa, Chen, nie żeby coś, ale jeżeli posiedzimy tutaj spokojnie choćby o minutę dłużej to tego małego fagasa nie zrozumiemy za chuj – Baekhyun z gracją potarł swój szczupły nadgarstek, balansując na granicy pogrążenia się w fantazjach i utrzymywania kontaktu z przyjaciółmi – Luhan, słoneczko nasze drogie, dewastujesz już i tak nieco, że tak powiem, spierdolony aparat mowy Sehuna - Baekhyun zmarszczył brwi, widząc brak reakcji z ich strony – Krees?

- Luhan. Natychmiast przestań, proszę.

Tao westchnął cicho, słysząc ten głęboki, spokojny głos. Chciałby, by Kris też go tak kiedyś przywrócił do porządku… Był pod wielkim wrażeniem tego polecenia i Luhan chyba także, bo odsunął się on od swojego chłopaka, chociaż jeszcze mocniej ścisnął jego dłonie. Obaj mieli opuchnięte, czerwone, wilgotne wargi i dyszeli ciężko. Starszy z nich wbił wzrok we własne kolana, podczas gdy młodszy zdawał się pochłaniać go wzrokiem.

Suho zawiercił się na kanapie. Nie znosił podobnych sytuacji, gdy ta rozbrykana gromada zaczynała zachowywać się w sposób, który był moralnie naganny. Nie radził sobie z ich niebywałą energią, rozhulaniem, umiłowaniem chaosu.

- Kochani, myślę, ze to pora, aby iść spać – ogłosił wszem i wobec, wstając z miejsca – Od jutra zaczynamy poważne treningi i przygotowania, chcę więc, abyśmy byli zwarci i gotowi, tak?